Funny interview with an Azerbaijani citizen

J – journalist

C – citizen

Society in Azerbaijan

J: Thank you for joining us and sharing your views on various issues about Azerbaijani people.

C: You are welcome. I am expecting tricky questions…So I will try to be honest as much as my pride and conscience allow.

J: So let us start with the society. It has been about twenty years since Azerbaijan became independent. Was it hard for people to transfer from communistic society to the capitalistic?

C: It was definitely hard since we were at war during the first years of independence. So people have gone through enormous stress and dejection. But Capitalism caught Azeri people or well I would say the whole post-soviet populations off guard. People were used to the fact that the communist government would ensure jobs, food and security for them. But capitalism told them: “You are on your own, help yourself, survive!”. Certainly this was shocking for them. Here in Azerbaijan we call it the transformation period that lasted till the petroleum dollars started slowly trickling down to our budget.

J: As one of the most ancient countries, land of fire, the land where Noah landed, an oil rich country – how do Azeri people feel? Are they happy?

C: They feel proud for their motherland and happy to live in an oil rich country. And they are unhappy to realize that most of them will not have direct access to this “blessing”. This is the curse of capitalism!

J: You seem not to like capitalism so much. Would you like to have the same old times of communism?

C: No. Currently I do not find any system running the society fairly and justly. I am too idealistic or too utopic. I see and understand that modern people are acting upon their desires, greed, the feeling of being superior to others, owning more than others, being better than others…This is incurable until men become angels…

J: So how do Azeri people tackle the stress of capitalism?

C: Usually, just like as any Easterner or Westerner. Our people like you in the west use alcohol to fall into oblivion or find consolation in lotteries just like yourselves. The only difference would be tackling bigger psychological problems. You go to a psychologist and we don’t.

J: And what is your method of curing psychological diseases? (Sceptically looking with an irony)

C: We have our own formula (smiling). People in Azerbaijan, especially women use the services of fortune-tellers. You see, in our society the notions of psychiatrist and psychologist are considered equally dangerous for health and equally damaging for reputation. One session and the nicks such as “psychopath”, “mentally ill”, “schizophrenic” would stick to you till the end of your life. So people prefer “traditional cure methods”.

J: So as contrast to Western countries, the occupation of psychologist is not so profitable in your country, I guess.

C: I would not say so. Since the demand for fortune-tellers is high and there should be an equal supply. So any psychologist can easily “convert” to being a fortune-teller. Their studies will only help them to deal with the same problem. The biggest psychological problem for modern Azeri people is to identify the roots of their stress and worries. They do not blame capitalism or the government; they are too superstitious for this. Instead, they blame their neighbors, relatives, and friends. Any misfortune in the career or in life can be blamed on “the curse” or “the witchcraft” by a jealous relative or neighbor. Fortune-tellers are cure for them, after disarming their clients with the all information needed they start making a “photo-robot” of a potential evil-doer never naming names since they have dignity and they do not want to cause hardships in the family.

The procedure is very simple: An average Azeri housewife comes to the fortune-teller with problems such as my husband treats me rudely, my child has bad grades in the university or our business failed… The fortune-teller asks her to tell more detailed story, name names, show photos of family members, neighbors and name the people she suspects of making a “jadu” on her family. Let me clarify, “jadu” is a term used for casting a spell on somebody. It is usually little belongings that are wrapped into paper or some other material and dropped into the sea or somewhere else. By the way, it was on local news when Azeri cleaners of national boulevard (national park) complained about enormous number of these envelopes that people throw into the sea…Anyways, the fortune-teller immediately “recognizes” the evil-doer and casts a mutual spell on him. This is a never ending process and it is very profitable in every sense. You don’t even have to pay taxes since your income is not official.

J: What about the confidentiality? Where is the guarantee that the information won’t slip out?

C: I guess there is no guarantee. Well, there is also a political scent to it. Only imagine how much information is being circulated among these so called fortune-tellers. This information is priceless especially if it is somehow concerning government issues. Modern fortune-tellers are brilliantly filling the role of the medieval catholic priests who used to turn a blind eye on confidentiality and uncover some of the confessions of simple-hearted believers about a plot or some other secret plans.

J: Do you visit a fortune-teller?

C: No, I am one of those unlucky members of the society who has not drank a magic elixir. I am too self-critical to see faults and blame others for my misfortunes. But I pity those people. Especially those who call themselves Muslims and by doing magic they go against the teachings of Holy Book.

İnandırma, Ceyn Ostin - Kapitan Frederik Ventvortun məktubu

Daha sakitcə sizi dinləyə bilmirəm. Necə olursa olsun sizinlə mütləq danışmalıyam. Siz mənim qəlbimi qırırsınız. Mən yarı ölüm, yarı ümid içindəyəm. Deməyin ki, mən gecikmişəm və bu cür əziz, dəyərli hisslər həmişəlik yox olub. Mən özümü səkkiz il yarım əvvəl mənim qəlbimi qırdığınız zaman sizə qarşı olan sevgimdən daha böyük ürəklə sizin ixtiyarınıza verirəm.
-Nə cürətlə deyirsiz ki, kişi qadından tez unudur və onun sevgisi daha tez ölür. Mən sizdən başqa heç kimi sevməmişəm. Bəlkə də mən haqsız olmuşam, bəlkə də zəif və küskün olmuşam, amma heç vaxt sevgimə dönük olmamışam. Yalnız sizə görə mən Bata gəlmişəm. Mənim bütün fikirlərim və gələcəyim yalnız sizinlə bağlıdır. Axı siz bunu görmürsünüz? Bəlkə mənim istəyimi başa düşmürsünüz? Əgər sizin hisslərinizi oxuya bilsəydim, heç bu on günü gözləməzdim. Artıq yaza bilmirəm. Hər an sizin dediklərinizi eşitdikcə həyəcanlanıram. Səsinizi aşağı salırsınız, ancaq onu başqa səslərdən seçə bilirəm. Ən yaxşı, ən gözəl məxluq! Siz həqiqətən bizə inanırsınız. Siz inanırsınız ki, kişilər də sevgidə həqiqi bağlılıq və daimilik göstərə bilərlər. İnanın ki, bu hisslər ən coşqun, ən qəti….F.V
Mən getməliyəm, öz bəxtimdən xəbərsiz. Lakin qayıdacam, ya buraya, ya da tez bir zamanda axşamkı ziyafətə. Bir söz, bir baxış mənim bu axşam sizin atanız evinə gəlməyim və ya həmişəlik tərk etmək üçün kifayət olacaq.

İnadkarlıqla mübarizə

Hər səhər evdən çıxanadək Rusiyanın birinci kanalında müxtəlif süjetləri izləyərək hazırlaşıram. Müxtəlif mövzulardan bəhs olunur. Bu gün mövzu küçədə inadkarlıqla tanış olmaq istəyən oğlandan necə yaxa qurtarmaq barədə danışılırdı. Qızlara məsləhətlər verilirdi: əgər siz ona tərəf baxmasanız, cürət edib sizə yaxınlaşmaz, yox əgər o inadkarlıq göstərirsə, siz də görməzdən gəlin. Gərək, kəlmə ilə belə cavab verməyəsən, ancaq bunun üçün böyük səbr tələb olunur ki, bu da hər adama məxsus deyil. Rus qızlarının cavab statistikasına gəldikdə isə, oğlanın əl çəkməsi üçün verilən ən məşhur cavab – “mənim ərim var, özü də boksçudur” olmuşdur. Amma belə cavablar çox təkrarlandığından yalan açıq-aşkar bəlli olur. Nəhayət ki, bu problemi birdəfəlik həll etmək üçün, Rus qızlarına təklif olunur ki, ona müxtəlif təkliflərlə yaxınlaşan oğlana belə cavab versin – “Əgər tanış olmaq istəyirsənsə, gəl gedək nigah bağlayaq, bu saat evlənək, sonra bir-birimizi tanıyarıq”. Çarxı öz şərhi ilə izləyən jurnalist belə cavabın yüzdə yüz effektiv olacağını və həmin şəxsin sizi bir daha narahat etməyəcəyini iddia edir. Düşündüm, görəsən belə bir cavab Azərbaycanda verilsəydi, reaksiya necə olardı. Yəqin ki, oğlan anasının razılığını almaq üçün möhlət istəyərdi və bir daha siz onu ən azı yüz metrlik radiusda görməzdiniz. İşdir birdən desə ki, hə gəl gedək zaqsa, bəs onda necə? Onda Azərbaycansayağı bir cavab: xahiş edin ondan, anasının notariusda təsdiqlənmiş razılıq kağızını, hər hansı mülkiyyətə məxsus olması barədə şəhadətnamə və sürücülük vəsiqəsinin surətini gətirsin. Bu halda onun nə izini, nə tozunu görərsiz.

Feminist refiqelerin sohbeti

İdealist feminist (İR) ve realist feminist (RF) rəfiqələrin sohbətii (qeyd: optimist ve pessimist feministlər mövcud olmur!)

RF: Bəsdir hər şeydə mükəmməllik axtardın. İdeal insan yoxdur, demək ki, ideal həyat da yoxdur. Həyat keşməkeşlidir. Bax bir ətrafına, ortaq dostumuz Banu, bütün gün xəyallarla gəzirdi, axırda Şarlottalıq elədi :)... Yox, sən Şarlottalıq eləmə, amma qoy sənin şahzadən Darcy kimi yaraşıqlı olmasa da, onun kimi, diqqətli, qayğıkeş və sevən biri olsun, bu bəsindi. Realist ol!

İF: Ola bilər, amma nə edim özümlə bacarmıram. Baxmayaraq ki, gözümün qarşısında bir sürü feminist xəyallardan məişət reallığına atılıb, elə öz nənəmdən demirəm, əvvəllər babam onun üçün ideal idi, sonra isə məişət problemləri onu deyinən qarıya, babamı isə görməzdən gələn qocaya çevirdi. Amma mən hələ də ümid edirəm və gözləyirəm. Hələ də uşaq kimi inanıram ki, güzgünün o tayında yaşıl dağlar, göy çəmənlər, al bayraqlı gəmilər, ağ atlar, buludların üstündə evlər, göy qurşağı – hələm çox uzada bilərəm - var və bir addım atıb o taya keçə bilsəm, hər şey gözəl olacaq. Mən hələm də nağıllara inanıram.

RF: Xeyir canım, sən nağıllara inanmırsan. İnansaydın, elə həmin nağıllarda küpəgirən qarıları, adamyeyən divləri, ifritələri, cinləri də görərdin...amma sən bunları görmürsən, demək ki, sən nağılda yox utopik bir xəyalda məskən salmağa çalılşırsan. Eşitdiklərim, bildiklərimdən belə yer yalnız cənnətdir. Cənnətə isə şahzadə dalıyca yox, əbədi hüzur üçün düşməyə çalışırlar.
Dedicated to my ladybooks :*