Tələsə-tələsə turniketdən keçdim ki, qatar artıq platformadadır. Hündür daban ayaqqabılar üzündən ehtiyyatla pilləkənləri düşüb istədim qapılar bağlanmadan qatara özümü yetirim. Yarı dolu və yarı boş stəkan nəzəriyyəsinin yeganə tərs işlədiyi yer Bakı Metropolitenidir. Qatar yarı boş idi, deməli mən optimistcəsinə ümidlənmişdim. Lakin, xəttin üzərində duran növbəti qatarı gözləyən bir sürü insan baryerini aşa bilmədim. Dirsəkləmək və itələmək qabiliyyətim yoxdur. Odur ki, yarı boş qatarın qapıları bağlandı və işə gecikməmək ümidimi də alıb getdi. Mən də - mən də, birinci özümü, sonra insanları günahlandırdım. Sonra, içimdəki pessimən dedi ki, həyat da bu qatara bənzəyir, gözünün önündə yarı boş çıxır gedir, sən də qalırsan arxasınca baxa-baxa. Sonra tüpürdüm (platformaya deyil, məcazi mənada) və boş verdim. Optimənim dilləndi, dedi ki, hər ötürülən qatardan sonra, yeni qatar gəlir. O olmasın, bu olsun, demişdim ki, yeni qatar gəldi. Özü də boş! Yəni, nəzəriyyədə dolu! Xəttə yeni qatar buraxmışdılar, mənim mənlərim dedi ki, bu sənin üçündür, işarədir. Həyat da belədir, hər boşa çıxan ümidə, yenisini yetirir. Minərkən, platformada yığılmışların mənləri tərəfindən dirsəkləndim və itələndim, amma olsun, mübarizəyə davam. Dolu stəkanlar və boş qatarlar arzusuyla #HadiEyvallah
No comments:
Post a Comment