Orta statistik azərbaycanlının inandığı 7 nağıl

1. Kurban Said Yusif Vəzir Çəmənzəminlidir

Məhəmməd Əsəd Bəyin (yəni Lev Nussimbaum) 1929-cu ildə nəşr edilmiş "Şərqdə Neft və Qan" əsərini oxuyun, sonra Kurban Saidin müəllifi olduğu, 1937-ci ildə çap edilmiş "Ali və Nino" əsərini oxuyun. Bəs etmirsə, digər kitablarını oxuyun, sonra Çəmənzəminlidən bir əsər oxuyun və nəticə çıxarın. Bəzən hər şey deyildiyi kimi, göründüyü kimi yox, oxunduğu kimi olur. 

2. Napoleonun məşhur Muratı Azərbaycanlıdır

Yoakim Murat - Napoleon dövründə fransız marşalı, böyük admiral, Neapol kralı və s...Titulları çoxdur, etibarlı mənbələrə əsaslanan yerli kanallarımızdan birində, tarixçilərimiz çıxış edib Muratı Azərbaycanlı elan etmişdilər. Buyurun - Yoakim Murat, 1767-ci ilin 25 martında La Bastide-Fortuniere-də,  Pierre Murat-Jordy və Jeanne Loubieres ailəsində dünyaya gəlib...davam etmək olar, həvəs yoxdur, açın vikipediya oxuyun.

3. Fredi Merkuri Azərbaycanlıdır

Fredinin adı Fərrux Bulsaradır, amma bütün Fərruxlar azərbaycanlı deyil. Fredi Şərqi Afrikada, Zənzibar sultanlığında doğulub. Valideynləri, Bomi və Cer Bulsara Hindistanın Bombey əyalətinin Qucarat rayonundandırlar əslən. Bulsara familiyası şəhərin adından götürülmüşdür. Ailə zərdüştün dininə etiqad edir. Görəsən, bizimkilər onun azərbaycanlı olması qənaətinə adındanmı ya dinindənmi gəlmişlər?

4. Don Juan Azərbaycanlıdır

Deyirlər ki, Don Juanın prototipi Seviliyalı Xuan Tenoriodur. Olsun, hətta Rusiyalı İvan, ya İngilis Vilyam, ya da Amerikan Bob olsun, ya da Türk Mustafa, ya da Azərbaycanlı Əhməd, Məmməd, Əli, Vəli - olsun. Nə fərqi var? Günahdır! Adam da, Don Juanları millətinə görə ayırar? Sonunda, kökləri axtarsaq, gərək gedib Adəmə çıxaq. Universitet Məntiq dərslərindən yadımda qalan kimi, Don Juan daha geniş anlayışdır və özündə kişi cinsindən olan bütün millətlərin qadın ürəklərinin qənimlərini ehtiva edir. 

5. Xarı Bülbül təkcə Qarabağda, Azərbaycanda bitir

Axundov Müsyö Jordanın dilindən Qarabağın nadir bitkilərindən danışarkən Xarı Bülbülü nəzərdə tutmurdu. Səhləbkimilər fəsiləsi - mən onları Orxideya ailəsi kimi tanıyıram. Dünyanın her yerində orxideyalar müxtəlif cür formada çiçək açır. Bizim orxideyalar bülbülə bənzəyirsə, bəzilərinin ki, mələklərə, bəzilərininki meymunlara, insanlara, ördəklərə bənzəyirlər. Bir sözlə, dünya başımıza fırlanmır və bir sözlə, Darvin azərbaycanlı olmayıb.

6. Almaniyada və Fransada rəzalətdir, camaat acından qırılır

Bir düzəliş edəcəm dövlət televiziya müxbirlərimizin bu mükəmməl cümləsinə. Birincisi, 150 və daha çox ölkəni bu cümləyə həmcins üzv kimi qatsaydınız və ikincisi, camaat sözünün qarşısına "qara" sözü əlavə etsəydiniz, nəinki mükəmməl, həm də dürüst olardınız. Hətta, "ağ camaat toxluqdan qırılır" əlavə etsəydiniz, şedevr xəbərlər tarixinə daxil olmuş olardınız. Hətta, Azərbaycan sözünü də 150 həmcins üzv siyahısına əlavə etsəydiniz, dünyanın ən təvazökar, mükəmməl, dürüst müxbirləri olardınız. Əslində, bütün bu düzəlişlərə ehtiyac da yoxdur, çünki, orta statistik azərbaycanlı sizin buraxdığınız bütün sözləri öz qəlblərində hiss edir və sizə cani qəlbdən inanır. 

7. Tikinti və tıxaclar mövcuddursa, deməli, firavanlıqdır

Moşu demiş, "firavanlıq, firavanlığın"...o da xoşbaxtlığın bir tayı. "American Dream" və "European Values" qalsınlar bir kənara, Butanlılar firavanlığın qafiyəsini deyil, ölçüsünü tapıblar. Onlar "Gross National Happiness" (Ümummilli xoşbəxtlik) ideyasını Butan hökumətinin xalqa olan diqqət və qayğısı kimi tətbiq etməyə başlayıblar. Proqram yolların salınması, məktəblərin açılması, Butan gənclərinin xaricdə təhsili və s. və i. nəzərdə tutur. Deyəcəksiniz ki, ə bə bizim Asan xidmət, xaricdə təhsil üzrə dövlət proqramı, səhiyyə  bla bla bla. Mən də deyəcəm ki, əziz, Azəri və Butanlı qardaş-bacılar, gedin firavanlığı, xoşbəxtliyi insanların təbəssümündə axtarın. Küçələrdə, onundan doqquzunun üzündə təbəssüm varsa, dövlət televiziyamız haqlıdır. 

Vudi Allenlə 95 il geriyə və yaxud "Midnight in Baku"

28 May günü idi. Öz-özümə fikirləşirdim ki, bu bayramın Azərilər üçün Yeni il və ya Novruz bayramı statusuna yüksəlməsinə çox var hələ, 96 il keçməsinə baxmayaraq. 1918-ci ilə qayıtmaq nə xoş olardı, olanları öz gözümlə görmək, nə dəhşətli olardı, mart qırğınlarını yaşamaq. Tüklərim biz-biz durdu qollarımda. Amma fikirləşməyə davam etdim. Vudi Allenin Midnight in Paris filmi yadıma düşdü... Evdən çıxdım, getdim bulvara, oturdum skamyanın üstündə, gözlərimi yumdum və faytonu gözləməyə başladım. Saat 12 tamamda, bir fayton qarşımda saxladı, içəridən yaraşıqlı bir oğlan məni səslədi. Həyəcanımı bildirmədən, mənə uzadılan əldən yapışıb faytona mindim.

-                 Lev Nussimbaum, tanışlığımıza məmnun oldum.

-                (Həyəcanla, özüm də bilmədən, başqa ad verdim) Azadə.

-                Hardan gəlirsiz?

-                Gələcəkdən.

-                Respublika durur?

-                Durur (bəli, yıxılıb, əzilib, qalxıb, deformasiya olub, amma durur).

-                Bəs insanlar?

-                Eynidirlər.

-                Gedək, Ninaya deyim, sizə müasir paltar versin, sonra sizi tanış edəcəyim insanlar var.

-                (təbəssüm, Nina? Nino?)

Nina gənc və gözəl idi. Paltarları da mənə dar oldu. Beli çox incə idi. Əlinin Ninoya niyə bu qədər aşiq olmasını indi anladım. Bilirsiniz hansı günə düşmüşdüm? 1919-cu il, 28 May, Respublikanın bir yaşı tamam olurdu. Lev məni, Respublika gününə həsr olunmuş gecəyə aparırdı. Orada kimləri görəcəkdim? Xəyallarımın zəncirlərini qırdım, sonra yadıma düşdü ki, bir çoxlarını görməyəcəm, onlar bu an Parisdə, Vilsonla görüşdədirlər. Lev, Nina və mən gəldik Qubernator bağına, indiki Filarmoniyada ziyafət təşkil edilmişdi. Ürəyim çırpınırdı, belə anlarda təmkinli olmaq müşkül məsələdir.

Girişdə şəkillərdən əzbər tanıdığım bir simanı gördüm. Tağıyev! Onun özü! Astaca bizə tərəf başını əyib içəri keçdi, onun üçün ən hörmətli yer hazırlamışdılar.

Sara, Banu! Gəlin buraya, gələcəkdən qonağımız var, Lev qışqırdı. İki gənc qız bizə doğru addımladılar. Sara mənə sadə, Banu isə marağını gizlədə bilməyən, özünə əmin bir xanım obrazı yaratdı.

Banu (səsində istehza ilə) – Dünya hələ fırlanır ?

Mən (istehza ilə) – Yox, yavaşıyıb, qocalıb, əldən düşüb.

Banu – Tülkülük edir, lazım olanda yenidən sürətlənəcək.

Budur, onu gördüm, mənim sevimlim, şəklinə hər zaman vurğun olduğum – Fətəli Xan Xoyski. Asta addımlarla kiməsə tərəf gedirdi. Lev onu səslədi, - Lyova! Axşamınız xeyir! (uzundə böyük təbəssüm).

Lev – Xoş gördük, Fətəli bəy, tanış olun, gələcəkdən dostum, Azadə.

Mən (əlimi üzatdım, nəfəsim daraldı, səsimdə xırıltı ilə) – Axxxxşşamınız xeyyir, Fətəli bəy.

Fətəli – Demək gələckdən gətirmisən bu gözəli (əridim), Lyova! Xanım, gələcək necə bir yerdir?

Mən – Naməlum bir yerdir, ürək sıxıcıdır. Keçmişi daha çox sevirəm.

Fətəli – Keçmiş deyəndə bu günü nəzərdə tutursunuz? Adımız tarixə yazılıbmı, xanım? (xanım deməsindən çox xoşum gəlir, çünki, vurğunu bu sözün üstünə salır)

Mən – Bəli (qızıl hərflərlə, ürəklərimizdə). Siz qurucularsınız.

Fətəli - Biz? Hələ qurmağa çox şeyimiz var. Çətin məsələdir. Qılınclar paslanıb, bütün ümidlər qələmə qalıb.

Mən – Sizcə, qılınc həll edə bilmədiyini qələm düzəldəcək?

Fətəli – Hamı yazıb oxuya bilsəydi, nə dərdimiz olardı?

Mən – Mənim gəldiyim yerdə, çoxları yazıb-oxuya bilir, amma dərdlər azalmır.

Fətəli – Demək istəyirsiniz, təhsilin də yan təsiri olur?

Mən – Bəli, əgər, təhsilin məqsədi düşündürmək yox, yönəltməkdirsə.

Söhbətimiz yarımçıq qaldı, zalda musiqi səsləri eşidildi. Himnimiz çalındı, heç zaman olmadığım qədər qürurlandım, qəhərləndim. Məmməd Əmin Rəsulzadəni gördüm, çıxış edirdi, sözlərini qırıq-qırıq eşidirdim – azadlıq, xalq, əbədi… Bu bir il onlar üçün nə qədər önəmlidir. Onlar üçün gələn il bu vaxt artıq olmayacaq. Pərən-pərən düşəcəklər. Fətəli də olmayacaq, Tiflisdə gülləyə tuş gələcək. Gözümün kənarlarından damcılar süzüldü üzümə.

Lev – Azadə, üzülməyin bu qədər (təbəssüm), hər şey yaxşı olacaq!

Mən – Əlbəttə, hər şey yaxşı olacaq.

Lev – Gəlin, sizi evinizə ötürüm. Gedək.

Mən – Sizin kitabları çox sevirəm, çoxunu oxumuşam. Amma İtaliyaya getməsəz daha yaxşı olar, bəlkə, Birləşmiş Ştatlara gedəsiz?

Lev (mənə sayıqlayırmışam kimi baxdı, gülümsündü, heç nə demədi). Doğrudan da, sayıqlayırdım. Soyuq tər içində oyandım, telefona baxdım, tarix – 29 May, 2014. 

Yaşamaq üçün qaz

Kədərləndirəcək, kövrəldəcək, üzəcək o qədər şey var ki həyatda. 90-cı illərin məşhur Bitter Sweet Symphony (Verve) fırlanır beynimdə. 

"Cuz it's a bittersweet symphony, this life" 

Çünki, acı-şirin simfoniyadır, bu həyat

Soma hadisəsi adamı kövrəltməyə bilməz, əgər gözünüz yaşarmadısa, deməli, ya adam deyilsiz, ya xəbərləri oxumamısız, ya da əksinə, dünyada belə şeylərlə üz-üzə çox rast gəlmisiz. Bu hadisə haqqında  öyrənəndə, beynimizdən keçənlər - Van Qoqun çəkdikləri rəsmlər, Latın Amerikasında (ölkəni xatırlamıram) qızıl mədənində, 700 metrdən çox dərinlikdə ilişib qalmış mədənçilərin yarı ümid-yarı ölüm içində, iki aydan sonra sağ çıxarılması, Viktorian dövrünün tarix dərsləri, Çin, Ukrayna, Mərakeş,  Romanovların qalıqlarının atıldığı mədən, mina, soyuq, şaxta, toz və kömür. Nə qədər əlaqələndirsən, o qədər taparsan. 

Dərs - öyrənilmədi. 

Onlar, yaşamaq üçün özlərinə həyat qazırdılar, ya da ölüm. 

Şans verilmir, imkan düşür, ya da sən düşürsən imkanın əlinə. 

Sonra qalırsan küləyin ümidinə, bir tikə çörəyin şirinliyinə.

Qorxaqlar yerin altına canlı girməz, çarəsizlər girər.

Sözlər bitdi, musiqi davam edir - çünki, acı-şirin simfoniyadır, bu həyat

https://www.youtube.com/watch?v=1lyu1KKwC74  

Sadness

When your heart is empty and hands are down,
When your thoughts are wondering in the nothingness of this life,
When dreams evaporate leaving crystal remains of future,
When past hurts and future slaps,
When chains are heavy and wings are broken,
Lumps in your throat or in your heart?
Laughing when you want to cry,
Melancholy, pessimism, desolation,
Regrets,
Mistakes,
Speechless,
Hard to breathe,
Silence,
Drops,
Rain or Tears?
Fading lights,
Blank,
Darkness,
The end!

Pessimən və Optimən

Tələsə-tələsə turniketdən keçdim ki, qatar artıq platformadadır. Hündür daban ayaqqabılar üzündən ehtiyyatla pilləkənləri düşüb istədim qapılar bağlanmadan qatara özümü yetirim. Yarı dolu və yarı boş stəkan nəzəriyyəsinin yeganə tərs işlədiyi yer Bakı Metropolitenidir. Qatar yarı boş idi, deməli mən optimistcəsinə ümidlənmişdim. Lakin, xəttin üzərində duran növbəti qatarı gözləyən bir sürü insan baryerini aşa bilmədim. Dirsəkləmək və itələmək qabiliyyətim yoxdur. Odur ki, yarı boş qatarın qapıları bağlandı və işə gecikməmək ümidimi də alıb getdi. Mən də - mən də, birinci özümü, sonra insanları günahlandırdım. Sonra, içimdəki pessimən dedi ki, həyat da bu qatara bənzəyir, gözünün önündə yarı boş çıxır gedir, sən də qalırsan arxasınca baxa-baxa. Sonra tüpürdüm (platformaya deyil, məcazi mənada) və boş verdim. Optimənim dilləndi, dedi ki, hər ötürülən qatardan sonra, yeni qatar gəlir. O olmasın, bu olsun, demişdim ki, yeni qatar gəldi. Özü də boş! Yəni, nəzəriyyədə dolu! Xəttə yeni qatar buraxmışdılar, mənim mənlərim dedi ki, bu sənin üçündür, işarədir. Həyat da belədir, hər boşa çıxan ümidə, yenisini yetirir. Minərkən, platformada yığılmışların mənləri tərəfindən dirsəkləndim və itələndim, amma olsun, mübarizəyə davam. Dolu stəkanlar və boş qatarlar arzusuyla #HadiEyvallah

Self-Təlaş vs Self-Təsəlli

Ölmək yasaqdır, yaşamağa məcburuq. Biz təlaş keçirənlərik, təkcə özümüzə aid olan şeylərlə bağlı deyil, hamı və her şey üçün. Biz adaya məhkum olmuş üzə bilməyən kimsələrik. Biz itirmək istəmirik, başqalarının ucbatından. Biz də yaşamaq istəyirik.

Son bir aya yaxındır bütün xəbərləri görməzdən gəlirəm. Nə bilmirəm, nə eşitmirəm. Guya ki, özümü təlaşdan qoruyuram. Heyhat, təlaşı hər gün nəfəsimlə alıram, ətrafdakı tikinti tozunu hava ilə udmaq qaçılmaz olduğu kimi. Tarixlə də hər gün təmasdayam. Birdən vahimələndim, çünki, onun təkrarlanmasını dəfələrcə özüm üçün yenidən və yenidən dərk etmişəm, amma şahidi olmamışam. 

Son yüz ildə baş verənlər - onların təkrarlanma ehtimalı nə qədərdir axı? 

Yüz il əvvəl də toz var idi Bakıda, indi də. 

Yüz il əvvəl də qoçular var idi, indi də, sadəcə ruhən reinkarnasiya olunmuşlar.

Yüz il əvvəl də neft milyonçuları və onların balaları var idi, indi də, bir fərqlə ki, o zamanlar, neft  -milyonçuların idi.

Yüz il əvvəl də kütlə var idi, indi də, nə qədər ki, Azərbaycan xalqı Sabirə rəhmət oxuyur, hələ olacaq da. 

Yüz il əvvəl Rusiya İmperiyası da var idi, bədbəxtlikdən. İndi də Rusiya var, bədbəxtlikdən. Putin kimi axmaq var imiş, məni təlaşa salan, 1920-ci ilin, 28 Aprel ayının təlaşı var içimdə, Əlinin Gəncədə yaşadığı təlaş. Mühacirlərin təlaşı. Həyatın yarıda qırılması təlaşı...

Sonra, özümə təsəlli verdim. O, müvəqqəti, amma, acı təsəllilərdən. Həyatımızı yarıda qoyacaq o qədər şeylər ətrafımızda olmuşkən, Putindən günah keçisi düzəltməyim. Axı, ehtimal var ki, şəhərin o gözəl küçələrindən birindən keçərkən, balkondan başıma daş düşsün, ya da on beş yaşlının təkərləri altında qalım, ya da müqəddəs həkim toxunuşundan o dünyalıq olum. Putin nə çaradır ki?

P.S. Özüm özümə səslənirəm ki, "Say something, I'm giving up on you"

Qütb İnsanı

Bölünürük, parçalanırıq, böyüyürük. Hüceyrədən insana, insandan hüceyrəyə. Bu arada qütbləşirik, qütbləşdiririk. Təbiətimiz belədir. Şimalı da, Cənubu da uyduran bizik. Hey ayırırıq, sən dağlı, mən dərəli, sən gəlmə, mən yerli, sən özgə, mən doğma, siz və biz. Sərhədlər çəkirik, tən yarı bölürük, 38-ci paralel kimi. Ayrıseçkilik edirik, bilərəkdən. Hətta, ayıları da ayırırıq. Ağlar daha gözəldir? 

Keçmişdən gələcəyə atılan daşlar

"İndi" yoxdur, unudun. Hər keçən dəqiqə artıq keçmişdir, hər gözlənilən saniyə - gələcək. Hər kəs öz kökü üstündə oturub. Baş verən hadisələri anlamaq üçün keçmişdə olanları yaddaşınızda yeniləmək kifayətdir. Soyuq Müharibə bitməyib, heç dünya müharibələri də. Hətta, XIX əsrdəyik, ittifaqlar qururuq. Hətta, XVII əsrdəyik dünyanı bölüşdürürük. Hətta, XV əsrdəyik, dünyanı kəşf edirik. Hətta, Hindistanı fəth edirik. Nə qədər uzaqlaşırıq, bir o qədər yaxınlaşırıq. Köklərimizə doğru uzanırıq, hər şey alt-üst olur...sonumuz yasaqlanmış meyvə! Bəlkə başlanğıcımız? 

Xülasə, bu gün baş verənlər heç kimi təəcübləndirməsin. Zaman çox Putinlər, Obamalar, Ərdoğanlar görüb, tükənməyib. Çox yasaq meyvələr görüb zaman.

Başlayaq Putindən. Görəsən, o, nəyin xülyasındadır? Rusiya İmperiyasının dirilməsi yoxsa Sovet İttifaqının bərpa olunması? Bəlkə, o, sadəcə güc xülyasındadır? Bu qədər bəsitdir hər şey. Məqsəd aydın olduqdan sonra vasitənin fərqi yoxdur. RİP Makiavelli! Putinin məqsədi Rus çarlarını və ya Sovet liderlərini geridə qoymaqdır. Bunun üçün o, hər şeyə razıdır: millətçiliyi qızışdırmaqdan tutmuş, millətlərin öz müqəddəratını təyin etmək haqqı olduğunu qəbul etməyədək. Yeri gəlsə, işğalçılıqdan tutmuş, soyqırğımadək. Hansı vasitə uyğun olsa, onu da edəcək. Hələlik, Krımın işğalı da bəs edir.

1938-ci ildə, Hitler Çexoslovakiyanı Sudeten almanlarının sıxışdırılmasında, onlara öz ana dillərində danışmağa imkan verilməməsində günahlandırırdı. Hətta, şərt qoymuşdu: ya Sudeteni Almaniyaya verirsiniz, ya da, həmin 3 milyon almanı qorumaq üçün müharibə elan edəcək. Nəticədə, İngiltərə, Fransa, İtaliya heç Çexoslovakiya nümayəndəsinin iştirakı olmadan belə, Münhendə Sudeteni Almaniyaya verdilər. Hitler söz verirdi ki, "mənim Çexoslovaklarla heç bir işim yoxdur, mənə almanların taleyi vacibdir". "Heç bir işim yoxdur" iddiası düz 8-9 ay sürdü, 1939-cu ildə bütöv Çevoslovakiya işğal olundu. Növbəti hədəf Polşa...


1908-ci ildə Avstriya-Macarıstan İmperiyası Bosniyanı Osmanlı İmperiyasından işğal edərkən eynilə indiki kimi hamı mat qalmışdı. "Yəni, bu qədər həyasızlıq olar?" deyirdilər və ya deyirlər. O zaman, Rusiya bilmirdi nə etsin: Avstriya-Macarıstana müharibə elan etsin, yoxsa gözləsin. Nikolay sadəcə qınamaqla kifayətlənmişdi, çünki, Rusiyanın müharibə olarsa, uduzacağını bilirdi. Osmanlı da bir şey edə bilməmişdir, olmayan dəstəyi tapa bilmirdi çünki. Məhz, Krımın vəziyyəti mənə Bosniya işğalını xatırlatdı. Lakin, Bosniya işğalı 6 il sonra Birinci Dünya Müharibəsinə gətirib çıxaran yolun qırmızı lenti idi, kəsilmişdir. Bəs Krım? Krım Üçüncü Dünya Müharibəsinə apara bilərmi? Rusiya Ukraynanın şərqində rus millətçiliyini (şovinistliyini) qızışdırmaqla, Ukraynanı parçalayacaq? Yoxsa, Qərb, eyni fəndi Rusiyaya qarşı işlədəcək? Məlumdur, Rusiya İmperiyası millətçiliyin qurbanı olub, Sovet İttifaqı isə sosial və iqtisadi problemlərin çökdürdüyü kommunizmin. Bəs Putin Rusiyası? Onu necə çökdürə bilər Qərb? Yenə bəsit cavab: millətçilik və iqtisadi böhran. Bir sözlə, Rusiya ilə sadəcə qonşu olmaq özü bir bədbəxtçilikdir. Onun dağılması da Azərbaycan üçün problem olacaq, mövcudluğu da. Onun, böyüməsi və güclənməsi isə, Azərbaycan üçün bəla olacaq!

Keçək Ərdoğana. Paradoksal şəxsiyyət. Bir saat əvvəl dediyini, iki saat sonra təkzib edən dövlət xadimi. Gezi parkındakı hadisələri, hər gün müxtəlif mənbələrdən izləyən bir şəxs kimi deyirəm ki, Ərdoğanın Türkiyə kimi bir dövlətin necə baş naziri olduğuna inana bilmədim. Sonra inandım. Səbəb, yenə də, rəhmətlik Makiavelli. Nəzər yetirək, on il əvvəlki Ərdoğanla bu günkü Ərdoğan arasında çox böyük fərq var. On il əvvəlki baş nazir, Türkiyənin iqtisadi inkişafından, ən nümunəvi şərq demokratiyasından danışırdısa, indiki Ərdoğan islam diktaturasından dəm vurur. Görəsən, "hakimiyyət şirin hakimiyyət" onu dəyişdi, yoxsa o, heç dəyişməmişdir, sadəcə, öz üzünü göstərmək üçün on illik hakimiyyət lazım idi. Xülasə, Twitterin bağlanması nədən xəbər verir: cahillikdən? qorxudan? yoxsa həyasızlıqdan?

Sonda, George Orwell demişkən,

"Müharibə Sülhdür"

"Azadlıq Köləlikdir"

"Cəhalət Gücdür"

War and Love and Revenge

One can exist without another, but three make the story. Falling in love just before going to war, friends  taking advantage and separation or reunion - it seems you have everything to write a perfect story. Yet every story that contains these three components becomes unique. Why? It is the Characters that make it.

WAR - First World War, Caucasian War, First World War, Troy Wars, Second World War

LOVE - Ali and Nino, Pechorin and Bella, Kurt Seyit and Shura, Achilles and Briseis, Rafe and Evelyin

REVENGE - Melik Nachararyan, Kazbich, Petro Borinsky, Paris, Danny

This is an endless list that would only depend on how many books you have read, how many films you have watched and how many stories you have heard...

About Love

Well, I am not going to be a reincarnated Stendal and talk about a theory of love. However, I can not cheer you up by writing about love in practice. After all, I have only heard that love exists from others like life after death. At the moment, I know I love my family, friends and heroes, heroes from my books, I mean. To conclude with: "Love is luxury and it is rare"

Happy Women's Day! 

Şikayətdən Zəmanə

İnsanlar:    Zəmanə dəyişib, bizi məhv edir.

ZƏmanƏ:  İnsanlar eynidir, məni məhv edir.
Insanlar:    Zəmanə düşməndir, kələk qurur.
ZƏmanƏ:  İnsan zalımdır, böhtan atır.
Insanlar:    Zəmanə nə yaman bizi dəyişir.
ZƏmanƏ:  İnsanlar nə yaman məni dəyişir.

Insanlar:    Zəmanədən şikayətimiz var.
ZƏmanƏ:   Şikayətdən salamınız var!